Sinds vijf maanden ben ik moeder van een wolk van een zoon en heb nog altijd contact met onze fijne kraamhulp. Toen ik de titel van dit boek tegenkwam intrigeerde hij mij meteen. Even een recensie gelezen en zag meteen het oordeel: "niet geschikt voor vrouwen die op zoek zijn naar een kraamhulp". En dat ben ik niet meer, dus ik kan dit boek zonder meer lezen, toch?
Esther Verhoef heeft inmiddels talloze literaire thrillers op haar naam staan. Daarnaast schrijft ze ook, in hetzelfde genre, samen met haar partner Berry onder het pseudoniem Escober. De kraamhulp, de achtste thriller van Verhoef, is zonder meer een succes te noemen. Het boek is genomineerd voor de NS Publieksprijs en de Gouden Strop, de vertaalrechten zijn verkocht aan onder andere Duitsland, Denemarken en Hongarije en Eyeworks heeft de filmrechten gekocht. Het is het bestverkochte fictieboek uit 2014. Ondanks dat ik graag een thriller mag lezen en Verhoef inmiddels een lange lijst aan titels heeft geproduceerd, wordt dit mijn eerste kennismaking met haar werk. De verwachtingen zijn hooggespannen!
De roman beslaat de tien dagen dat Didi de Vos kraamhulp krijgt. In deze dagen zijn drie verhaallijnen verwerkt, die elke dag vanuit een eigen vertelperspectief worden beschreven. De structuur van het boek is hiermee overzichtelijk, maar desondanks weet Verhoef een aantal grote spanningsbogen neer te zetten.
De eerste verhaallijn is die van Didi. Didi was altijd een actieve vrouw, maar tijdens haar zwangerschap heeft ze last gekregen van bekkeninstabiliteit en is in een rolstoel terecht gekomen. Op advies van de verloskundige heeft zij een bed in de woonkamer staan, zodat ze niet alleen maar boven moet zijn. Ze is na een horrorbevalling moeder geworden van dochter Indy. Tijdens de kraamtijd krijgt ze hulp van Hennequin Smith, de kraamhulp. In de kraamtijd blijkt haar man toch niet zo blij te zijn met het vaderschap en stelt zich vijandelijk op.
"“Geef dat kind verdomme gewoon poedermelk, muts, daar zijn hele volksstammen mee groot geworden. Die van ons komt er ook wel groot mee.” Didi dacht aan de fora die ze op internet had gelezen. Aan al die partners die hun vrouw steunden , als ze hun kind borstvoeding wilden geven. Die lief voor hen waren. Massages geven, knuffels, thee. Ze was zo geschokt dat ze was gestopt met huilen. "
Zodra het moeilijk wordt vlucht hij het huis uit en ook 's nachts staat hij niet voor Didi en Indy klaar, terwijl Didi nog niet zelfstandig Indy uit haar bedje kan halen. Als Didi's konijnen plotseling overlijden, haar man Oscar ineens verdwijnt en haar moeder maar niks van zich laat horen wordt de kraamweek wel heel zwaar voor Didi.
De tweede verhaallijn wordt verteld vanuit het perspectief van Hennequin Smith. Uit haar gedachten en stiekeme acties blijkt zij een psychopaat en een sadist. Haar verhaallijn verspringt regelmatig tussen het heden (haar tijd als kraamhulp) en verschillende perioden in haar verleden. De lezer krijgt alle belangrijke gebeurtenissen mee van haar leven vanaf dat ze een jaar of twaalf was. Recent is haar man door een noodlottig ongeval om het leven gekomen. Nu woont ze sinds kort in Rotterdam en is bij Didi aan de slag als kraamhulp.
Met de derde verhaallijn begint ook het verhaal. De eerste zin van de roman luidt:
“Dus hier woon je”. Miriam fluisterde het zacht voor zich uit. Haar vingers omklemden het stuur van haar Peugeot. Ze waren ene beetje vochtig geworden en tot haar ergernis merkte ze dat ze sneller was gaan ademen.
Miriam de Moor is hulpofficier van Justitie en is recent haar broer verloren door een val van een trap. Dit is door de plaatselijke politie afgedaan als een ongeluk, maar Miriam gelooft daar niet in. Toen ze vernam dat zijn vrouw, Hennequin, naar Rotterdam was verhuisd, besloot ze een privé onderzoek op te starten. Omdat dit onderzoek niet officieel is kan zij geen gebruik maken van de politiesystemen en neemt een Amerikaanse privédetective in de arm. Al snel blijkt Hennequin anders te zijn dan gedacht.
De drie verhaallijnen worden gedurende het verhaal op ingenieuze wijze met elkaar verweven. Ook plaatst de schrijfster meerdere spanningsbogen waardoor het verhaal als het ware in elkaar wordt vervlochten. Elke dag in het sujet krijgt de lezer gebeurtenissen en gedachten van de drie vrouwen en de drie verhaallijnen mee, waarbij elke verhaallijn dagelijks wordt afgesloten met een cliffhanger. Dit tezamen maakt dat de lezer het boek in een ruk uit kan lezen.
In een eerdere recensie stond dat het boek niet geschikt is voor mensen (of vrouwen) die op zoek zijn naar een kraamhulp. Daar ben ik het grondig mee eens. Maar ook zal een aantal passage het jonge moederhart schrijnend achterlaten. Al met al een aanrader om te lezen en terecht dat de vertaalrechten zijn verkocht en we mogelijk op termijn naar de film kunnen, maar wacht even met lezen tot je baby is ontpopt tot dreumes.
Reactie schrijven