· 

Het zijn net mensen - interessante inkijk in het Midden Oosten

 

Een paar jaar geleden heb ik met gemengde gevoelens Dit kan niet waar zijn gelezen, over de cultuur in de - voornamelijk Amerikaanse - bankensector. Gemengde gevoelens omdat ik indertijd werkte in de Nederlandse bankensector en het opgetekende verhaal mijlenver bij mijn belevingswereld vandaan stond. Desalniettemin vond ik het interessant om bepaalde problematiek vanuit een antropologisch oogpunt te beschouwen. Dus tijd voor een ander boek van Joris Luyendijk, en het werd Het zijn net mensen. Een boek over de problematiek in het Midden Oosten - voor de Arabische lente.

 

Een lang verhaal kort

Joris Luyendijk beschrijft zijn ervaringen als Midden Oosten correspondent in de jaren voor de Arabische lente. Hij vertelt enerzijds hoe het is om in een dictatuur te leven en anderzijds hoe de correspondenten in het Midden Oosten aan informatie komen. 

Aanvankelijk vertelt hij over zijn ervaringen in Egypte, Caïro. Hij maakt de vergelijking met zijn bestaan als correspondent en zijn bestaan als student. Zijn ervaringen worden opgeleukt en geïllustreerd met anekdotes en humor. 

Vervolgens vertelt Luyendijk over zijn ervaringen in het Heilige land, zoals Israël en Palestina. Met name de verwevenheid en de historie komen als treffend naar voren. Ook de verschillen tussen Egypte en het Heilige land zijn sprekend en geven de lezer meer beeld bij hoe deze landen functioneren. 

Tot slot beschrijft hij zijn ervaringen in Irak en daarbij zijn ervaringen vlak na de aanslag van 9 september 2001. Hieruit blijkt hoe weinig het Westen eigenlijk wist (of wéét) over het Midden Oosten en de achtergronden van de aanslagen in New York. Ook voor mij stond hier nieuwe achtergrondinformatie, en daarmee legt Luyendijk zijn vinger op de zere journalistieke plek.

 

Personal touch

Het verhaal is, mede door het gebruik van vele anekdotes, toegankelijk geschreven en neemt de lezer mee in de wereld van de Arabieren (als dé Arabieren al bestaan). Op enig moment werd wel vaak herhaald hoe het eraan toegaat als alle wereldpers naar een incident komen en hoe het nieuws tot stand komt. En of het echt alleen zo gaat, weet ik niet. Net zomin als ik zelf het idee had dat Dit kan niet waar zijn wel enige nuance behoefde. Wellicht is dat hier ook zo. Maar zelfs als dat zo zou zijn, heb ik het boek ervaren als een interessante inkijk in het Midden Oosten. Ik begrijp nu wat meer over hoe het is om te leven in een dictatuur en wat de achtergronden en aanleiding waren van de Arabische lente. Kortom: voor iedereen die meer wil begrijpen van een totaal andere cultuur dan de onze, is dit boek zeker een aanrader.

Reactie schrijven

Commentaren: 0