· 

Blokkenjongen - een avontuur, geen wandelingetje

 

Toen ik startte met de leesclub 'Tussen twee werelden', en vertelde dat het lastiger is om boeken met het motief 'autisme ' te vinden zonder dat het allemaal een hilarische verhandeling wordt, werd ik getipt om Blokkenjongen te lezen. In recensies werd lovend over dit boek, waarin een vader zijn autistische zoon leert begrijpen, gesproken en daarom heb ik het direct besteld.

 

In het nawoord vertelt de auteur, Keith Stuart, over zijn eigen ervaringen met zijn autistische zoon. De schrijver weet dus vanuit ervaringen hoe het kan zijn om een zoon met autisme op te voeden en waar de ouders tegenaan kunnen lopen. Deze ervaringen blijken eveneens uit het verhaal, waarin juist de twijfels en zorgen van de ouders onder woorden wordt gebracht en ook de perikelen die zich achter de voordeur voordoen niet worden geschuwd.

 

Het motief van dit verhaal is - uiteraard - autisme. Maar ook acceptatie en verwerking van het verleden hebben een prominente plek in dit verhaal. Net als het samenbrengen van families. Autisme komt vooral voor in de verhandelingen over Sam, maar ook Alex lijkt op sommige momenten hiermee te worstelen. Alex moet ook leren accepteren dat zijn zoon autisme heeft en tegelijkertijd accepteren wat in het verleden is gebeurd. Dit sluit ook aan op het motief verwerking van het verleden, waarbij Alex de dood van zijn broertje moet verwerken, zijn afwezigheid bij de opvoeding van Sam en het weinige contact met zijn familie. Door de dood van zijn broertje is zijn ouderlijk gezin wat uit elkaar gevallen en door de toestand rondom Sam en Alex is ook zijn huwelijksgezin uit elkaar gevallen. In de roman tracht Alex beide families te herenigen.

 

Een lang verhaal kort

Sam is de zoon van Alex en Jody en heeft autisme. Alex heeft zich de afgelopen jaren voornamelijk op zijn werk als hypotheekadviseur gestort en nauwelijks tijd gemaakt voor Sam, waardoor ook zijn relatie met Jody onder druk is komen te staan. Na een ruzie besluit Jody dat het tijd is voor een proefscheiding en neemt Alex zijn intrek bij jeugdvriend Daniel. Na niet  al te lange tijd wordt Alex ontslagen en heeft hij voor zijn gevoel niks meer.

 

Hij besluit dat het tijd wordt om zijn zoon écht te leren kennen. Maar hoe maak je contact met een zoon die een aandoening heeft in het autistisch spectrum? Hij koopt hier wat boeken over, tegelijkertijd met een handleiding Minecraft: het spel waar Sam helemaal verzot op is. Al snel komt Alex erachter dat hij Sam beter kan leren kennen via het spel Minecraft: een virtuele, logische wereld waarin ze elkaar rustig kunnen ontdekken en samen kunnen werken. In deze virtuele wereld wordt hun relatie verstevigd, waarna ze ook in het echte leven aan hun band kunnen werken.

 

In die echte wereld neemt Alex steeds vaker het voortouw om Sam uit zijn veilige comfortzone te halen. Zo gaan ze een dagje naar het immens drukke Londen en gaan ze samen kamperen. Ook besluit Sam mee te willen doen aan een wedstrijd over Minecraft en samen bereiden ze zich daarop voor. Sam heeft echter een enorme behoefte aan structuur en het helpt hem om de uitjes te zien als avontuur. De zin die Sam houvast biedt luidt: "Het leven is een avontuur, geen wandelingetje. Daarom is het soms moeilijk".

 

Personal touch

Uit de plots en verhaallijnen blijkt dat de auteur ervaringsdeskundige is en dat geeft het verhaal een diepere, emotionele lading. De lezer begrijpt de vertwijfeling van Alex en voelt de emoties van de hoofdpersoon. Het boek is een aanrader voor iedereen die meer wil weten over kinderen met autisme en ouders die hiermee geconfronteerd worden. De passages die zich afspelen in het spel Minecraft zijn passend bij het boek, maar voor de lezer die Minecraft niet of nauwelijks kent wat minder aantrekkelijk te volgen. Dit terwijl ze wel heel belangrijk zijn voor de vorming van de relatie tussen Alex en Sam. Al met al een geslaagde roman met veel diepgang en die de lezer meevoert en een lach en een traan bezorgd.

 

Reactie schrijven

Commentaren: 0